Q&A – Je emoties beheersen

ANTWOORD

Beste Teresa,

Ik ken iemand die ooit zei: “Ik heb een probleem. Ik huil bij het doorknippen van het lint van een supermarkt … één waar ik niet eens winkel.” Ook zei een vrouw die onlangs hetzelfde probleem met mij deelde: “Ik huil niet; ik kan alleen niet voorkomen dat mijn ogen nat worden.” En een collega vroeg me eens hoe hij de “rode vlekken” in zijn nek en op zijn gezicht onder controle kon houden, die ontstonden als een gesprek persoonlijk of verhit werd. Al deze mensen hebben, net als jij, duidelijke lichamelijke reacties die de effectiviteit van het gesprek lijken te verstoren en een reputatie kunnen schaden.

Wat zijn enkele manieren om deze problemen op te lossen? Ik zal me focussen op drie categorieën.

1. Coaching. Zoek iemand die je vertrouwt en die je ziet op momenten dat je emoties toont die je niet graag deelt of die je misschien niet op de juiste manier laat zien. Vraag de persoon om de omstandigheden in de kamer op te merken. Is er bijvoorbeeld iemand krachtiger aanwezig? Is het onderwerp controversieel? Vat je het onderwerp persoonlijk op?

Probeer vervolgens de punten te identificeren die jou triggeren. Wat zijn de vroege waarschuwingssignalen? Op welk punt in het gesprek begon je op te wellen of rood te worden? Veroorzaakten bepaalde woorden de reactie of was het de toon?
Vraag ten slotte je coach om te vertellen wat hij of zij heeft opgemerkt over je gedrag. Deze feedback helpt je om voorwaarden en triggers vroeg op te merken en geeft je de tijd om het probleem op te lossen voordat je te emotioneel wordt. Vraag je coach om je te helpen oefenen met het reageren op triggers. Probeer te leren afstand te nemen van de inhoud om je emoties te hergroeperen of meer enthousiasme te tonen door vragen te stellen.

2. Beheer je verhalen. Vaak zijn de emoties die we delen het resultaat van de verhalen die we onszelf vertellen. Door onze verhalen onder de knie te krijgen, geven we onszelf een betere kans om onze emoties de baas te worden.

Voordat ik in tranen uitbarstte, heb ik mezelf vaak een verhaal verteld. Ik heb bijvoorbeeld deze mantra in mijn hoofd terwijl ik naar de andere persoon luister: “Hier gaat het weer. Waarom moeten ze zo egoïstisch zijn?” Voorafgaand aan die gedachte heb ik vaak een fysiek signaal. Ik krijg wat ik noem een halve ademteug. Als ik de halve adem kan halen, kan ik de resulterende gedachte opvangen door de vermenselijkende vraag te stellen: “Waarom zou een redelijk, rationeel, fatsoenlijk persoon dat doen?”

Door me bewust te zijn van dit proces, kan ik mijn emoties onder controle houden. Maar wat als de rode vlekken of tranen de eerste indicator zijn? Zelfs in dit geval is het de kunst om goed te luisteren en te kijken naar elke vorm van voorafgaande gedachte of verhaal dat je jezelf vertelt. Probeer het uit te praten met een vriend. Probeer dan eens een script te schrijven.

In Crucial Conversations leren we de linker kolom oefening. Verdeel een papier in tweeën. Schrijf in de rechterkolom wat er gezegd is. Schrijf vervolgens in de linkerkolom op wat jij dacht en voelde op het moment dat deze dingen werden gezegd. Schrijf ook op wat je dacht en voelde voordat je aan het gesprek deelnam. Vaak kunnen we vroegtijdige waarschuwingssignalen vinden die ons zullen helpen andere reacties te kiezen wanneer we daadwerkelijk in het gesprek komen. Maar niet altijd…

3. Erken de situatie. Een paar jaar geleden kreeg ik het verwijt dat ik in bepaalde gesprekken boos of te ernstig was. Dit kwam als een verrassing voor mij, maar ik realiseerde me al snel de reden voor deze feedback. Wanneer ik in een gesprek zit en serieus begin na te denken, frons ik. Ik merk dat ik het niet echt kan helpen. Wat doe ik dan? Als ik weet dat een gesprek serieus nadenken vereist, stop ik en geef ik toe dat fronsen iets is waar ik aan werk. Mijn erkenning gaat als volgt: “Er is mij verteld dat wanneer ik diep ga nadenken, ik de neiging heb te fronsen. Ik werk eraan, maar als je me ziet fronsen, is dat niet omdat ik boos ben, maar omdat ik nadenk.” Dan glimlach ik. Vaak zorgt die erkenning ervoor dat ik nog meer glimlach of dat iemand zegt: “Al, je bent nu duidelijk aan het nadenken.” En dan lach ik weer.

Dus, ik hoop dat je geen tranen hebt gekregen tijdens het lezen van deze reactie. Als dat wel zo was, geef ik je het voordeel van de twijfel dat je niet verdrietig of zwak bent, en ik hoop dat je jezelf datzelfde voordeel van de twijfel geeft.

Succes,
Al